Τι ώρα είναι;

What time is it?

Τον απασχολεί ο χρόνος.

Η αγάπη είναι πάντα η απάντηση.

Το μέλλον είναι εδώ.

-

Φλύαρο; Ναι.

Αφελές; Ναι.

Αχταρμάς; Ναι.

Ναι σε όλα, λευκό σε καμία παράγραφο.

-

Φλυαρεί.

Μοιάζει αφελές.

Είναι αχταρμάς.

Πράγματι.

Ποιος το λέει;

Ένας ενήλικας.

Ένα παιδί;

Τι θα έλεγε ένα παιδί;

-

Ένα παιδί δεν κάνει

- και δεν λέει -

ποτέ κάτι περιττό.

Ανακαλύπτει τον κόσμο.

Όταν δεν ξέρεις τίποτα, δεν μπορείς να κάνεις κανένα λάθος.

Απλώς ψάχνεις.

-

Ένας ενήλικας οφείλει να μην λέει

- και να μην κάνει -

ποτέ κάτι περιττό.

Πρέπει να ξέρει τι θέλει να πει.

Να ξέρει πώς θα το πει

πότε θα το πει

σε ποιον θα το πει.

-

Ο Κόπολα γράφει εκεί που δεν πιάνει μελάνι όλους τους κανόνες που υπάρχουν για να πεις μια ιστορία.

Φτιάχνει την ιστορία του με χιούμορ, κιτς, πολέμους, δυστοπίες, ιδέες, έρωτες, σκάνδαλα, ναζισμούς, Ρώμες, Ελλάδες, αρχαίες, νέες κι ενδιάμεσες, ανθρώπους γερασμένους και νιογέννητους, διαφθορές και αγάλματα που κλαίνε “όσο σε λατρεύω, τόσο διαφθείρεσαι. Κάτι ήξεραν οι αρχαίοι που λάτρευαν τα αγάλματα”, κτίρια που γκρεμίζονται, αποφθέγματα, φιλοσοφίες και λιωμένα ρολόγια στους ουρανούς.

Όλα αυτά σε αφθονία.

Δεν τον νοιάζει πια.

Τα βάζει όλα μέσα.

Με απληστία.

Γιατί το κάνει τώρα αυτό;

Δεν χρειαζόταν.

Γιατί;

Τί;

Τί ακριβώς είναι αυτό που δεν χρειαζόταν;

Ποιος το λέει;

-

Η Σούζαν Σόνταγκ επαινεί την απληστία.

Τον Γκοντάρ, που έβαζε στις ταινίες του όλα όσα περνούσαν απ’ το κεφάλι του.

Τον Κανέττι, που αποφάσισε στα 16 του ότι θα τα μάθει “όλα”.

Τον Μπένγιαμιν, που μάζευε ατελείωτα βιβλία.

Η Σούζαν Σόνταγκ θα λάτρευε το Megalopolis.

-

Μια ταινία που γυρίζει τον χρόνο στην αρχή.

Εκεί που τα λέμε όλα.

-

Μια ταινία σαν η πρώτη.

Μια ταινία με τα χρόνια του ανθρώπου που την έφτιαξε.

-

Μια ταινία σαν η πρώτη.

Μια ταινία με τον χρόνο του ανθρώπου που την έφτιαξε.

-

Μια ταινία που λέει την αλήθεια και μόνο την αλήθεια.

Την δικιά του αλήθεια.

Ορκίζεται.